Łazienkowska kolekcja obrazów i jej nowa aranżacja. Kuratorskie rozterki

Abstrakt

Tekst poświęcony jest nowej aranżacji obrazów w historycznych wnętrzach Pałacu na Wyspie w Łazienkach – prywatnej letniej siedziby króla Stanisława Augusta (r. 1764–1795). Około 1793 roku została tu urządzona Galeria Obrazów, pomyślana jako miejsce prezentacji najcenniejszych dzieł z królewskiej kolekcji. Aranżacja ta odzwierciedlała modę panującą od połowy stulecia w Paryżu, co oznacza, że ściany zostały szczelnie wypełnione dziełami różnych szkół i gatunków, rozmieszczonymi w symetrycznych układach (tzw. tapety). Na podstawie analizy materiałów źródłowych możliwe jest ustalenie, jakie obrazy znalazły się w tej galerii. Autorka podjęła próbę hipotetycznej rekonstrukcji malarskiej aranżacji Galerii Obrazów, która posłużyła za punkt wyjścia przy tworzeniu jej obecnego kształtu. Nie było to łatwe, ponieważ najcenniejsze obrazy z historycznej kolekcji łazienkowskiej po drugiej wojnie światowej włączono do zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie. Kolejni kuratorzy Łazienek starali się o powrót królewskich obrazów, co niestety udało się tylko połowicznie. Nowe aranżacje Galerii Obrazów i innych wnętrz (2023) nawiązują do tych historycznych oraz do zasad urządzania cabinets des tableaux, opisywanych przez paryskich teoretyków i krytyków sztuki. Podjęte również zostały prace nad uporządkowaniem ram. Ponieważ większość oryginalnych ram stanisławowskich nie zachowała się, trwają prace nad rekonstrukcją tych, których brakuje.