Prof. dr hab. Antoni Ziemba – historyk sztuki, wykładowca Uniwersytetu Warszawskiego i kurator Zbiorów Dawnej Sztuki Europejskiej w Muzeum Narodowym w Warszawie. Zajmuje się sztuką niderlandzką i niemiecką XV–XVI i holenderską XVII wieku oraz teorią sztuki od antyku do XVII wieku. Napisał książki: Nowe dzieci Izraela. Stary Testament w kulturze holenderskiej XVII wieku (2000), Iluzja a realizm. Gra z widzem w sztuce holenderskiej 1580–1660 (2005; po ang. Illusion and Realism: The Game with the Spectator in Dutch Art 1580–1660, 2016), Sztuka Burgundii i Niderlandów 1380–1500, t. 1: Sztuka dworu burgundzkiego oraz miast niderlandzkich (2008), t. 2: Niderlandzkie malarstwo tablicowe 1430–1500 (2011); t. 3: Wspólnota rzeczy. Sztuka niderlandzka i północnoeuropejska 1380–1520 (2015). Jest współautorem katalogu Muzeum Narodowego w Warszawie Malarstwo niemieckie do 1600 roku (2000). Wraz z zespołem stworzył dwie galerie stałe tego muzeum: Galerię Sztuki Średniowiecznej (od 2013) oraz Galerię Sztuki Dawnej (dawnego rzemiosła artystycznego, malarstwa i rzeźby, od 2016). Był pomysłodawcą lub współautorem wystaw i współtwórcą ich katalogów, m.in.: Caravaggio „Złożenie do Grobu”: arcydzieło Pinakoteki Watykańskiej. Rożne oblicza caravaggionizmu (1996), Sztuka cenniejsza niż złoto. Obrazy, rysunki i ryciny dawnych mistrzów europejskich ze zbiorów polskich (1999), Transalpinum. Od Giorgiona i Dürera do Tycjana i Rubensa (2004), Złoty Wiek malarstwa flamandzkiego: Rubens, van Dyck, Jordaens… 1608–1678 (2007), From Van Eyck to Dürer (2010), Wywyższeni. Od faraona do Lady Gagi (2012).