Prof. Alina Kowalczykowa – urodzona w 1936 w Warszawie. Po ukończeniu studiów na Uniwersytecie Warszawskim (1957) podjęła pracę w Instytucie Badań Literackich PAN (1957–2006). Habilitacja w 1976 (książka Romantyczni szaleńcy), tytuł profesora uzyskała w 1991. Od 1973 pracowała na wyższych uczelniach, kolejno: w Kielcach (usunięta dyscyplinarnie w 1982), Łodzi, Rzeszowie. W 1981 została członkiem założycielem Towarzystwa Popierania i Krzewienia Nauk, w 1988 członkiem PEN Clubu (1991–1995, sekretarz generalny). Była założycielką Stowarzyszenia Nauczycieli Humanistów „Prowincja” (1994). Uhonorowana Nagrodą Polcul (1985), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1997), otrzymała tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu w Białymstoku (2018). Ważniejsze książki: Romantyczni szaleńcy (1977); Ciemne drogi szaleństwa (1978); Programy i spory literackie w dwudziestoleciu (1982); Pejzaż romantyczny (1982); Warszawa romantyczna (1987); Piłsudski i tradycja (1991); Słowacki (1994); Dramat i teatr romantyczny (1997); Juliusz Słowacki (2003, seria „A to Polska właśnie”); Świadectwo autoportretu (2008), Żeromski w Niepodległej (2014); Pisma rozproszone i zarzucone (t. 1, 2014; t. 2, 2016). Współredaktorka Słownika literatury polskiej XIX wieku (1991).