Pomnik prezydenta Thomasa Woodrow Wilsona. Dar Ignacego Jana Paderewskiego dla Poznania i jego implikacje artystyczne

Abstrakt

27 lutego 1928 roku rozstrzygnięto w Poznaniu konkurs zamknięty na pomnik prezydenta Stanów Zjednoczonych Thomasa Woodrowa Wilsona. Fundatorem rzeźby został Ignacy Jan Paderewski. Pierwszą nagrodę jury przyznano młodej rzeźbiarce Zofii Trzcińskiej-Kamińskiej, ostatecznie jednak, na zlecenie Paderewskiego, pomnik wykonał słynny amerykański rzeźbiarz Gutzon Borglum. Odsłonięcie pomnika nastąpiło 4 lipca 1931 roku w parku Wilsona w Poznaniu. Wśród gości przybyłych na tę uroczystość zabrakło najważniejszego gościa – samego Paderewskiego. Jego wizyta, w której upatrywano okazję do podreperowania opinii o sanacyjnych rządach, obfitować miała w uroczyste laudacje i spotkania. Ich świadectwem pozostały dzieła sztuki: przede wszystkim album litograficzny Leona Wyczółkowskiego „Wrażenia z Pomorza” podarowany przez Uniwersytet Poznański (w zbiorach MNW), teka prac artystów członków Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie (w zbiorach MNW) oraz album fotografii Park Wilsona w Poznaniu Romana Ulatowskiego podarowany przez prezydenta Poznania Cyryla Ratajskiego (w Archiwum Akt Nowych w Warszawie). Artykuł przybliża historię związaną z konkursem i powstaniem nowej koncepcji pomnika oraz okoliczności wyboru prezentów, które kompozytor otrzymał w związku z planowanym przyjazdem do kraju.