Fotograficzne portrety Henryka Siemiradzkiego

Abstrakt

Artykuł stanowi przegląd oficjalnych podobizn fotograficznych Henryka Siemiradzkiego (1843–1902), powstałych na przestrzeni całego życia artysty, wykonanych przez profesjonalnych fotografów i dystrybuowanych w publicznym obiegu, zarówno w postaci oryginalnych odbitek, jak i ich graficznych czy fotomechanicznych reprodukcji. W ciągu trzech dekad twórczości, w oficjalnym obiegu znalazło się ok. 15 fotograficznych wizerunków malarza. Większość powstała w polskich atelier, głównie w Warszawie, ale także we Lwowie, Krakowie, Szczawnicy i Łodzi. Tylko dwa zidentyfikowane portrety Siemiradzkiego wykonali fotografowie zagraniczni. Dominował wśród nich tradycyjny, konwencjonalny wizerunek na neutralnym tle, bez atrybutów profesji. Pierwszą oficjalną fotografię artysty opublikował w styczniu 1874 warszawski tygodnik „Kłosy” w związku z sukcesem obrazu Jawnogrzesznica, ostatnia podobizna Siemiradzkiego, która trafiła do publicznego obiegu, to zdjęcie post mortem z 1902 roku, wykonane w Strzałkowie. Artykuł pomyślany został jako źródłowo-ikonograficzna baza wspomagająca badania nad zagadnieniem funkcjonowania fotograficznych portretów artystów na polskim rynku i przyczynek do dociekań nad rolą nowego medium w budowaniu wizerunku i autoprezentacji.